FOTOSERIE #GEWELDTEGENVROUWEN

‘’Ik ben op jonge leeftijd pandit (hindoepriester) geworden. Als je pandit bent, ben je een vertrouwenspersoon. Zo begaf ik mij binnen de Hindoestaanse gemeenschap. Ik was niet alleen gefocust op de normaal geachte taken van een pandit. Ook jongeren kwamen met issues. Zoals verliefdheid, een gebroken hart, zelfmoordneigingen. Maar ook huiselijk geweld kwam ter sprake.

Met de tijd ben ik meer gaan praten over sociaal maatschappelijke thema’s. Hoe behandel je je kinderen, vrouw en man. Ik creëerde bewustzijn wat betreft de gevolgen van geweld. Hierdoor werd ik in de gemeenschap bekend als een persoon die sprak over maatschappelijke problematiek.

Ik kreeg een bemiddelende rol als ik thuis bij mensen werd gevraagd om bepaalde rituelen uit te voeren als pandit. In het geval wanneer een man een vrouw sloeg, ging ik met hem in gesprek over waarom hij dit doet en wat wij kunnen doen zodat het ophoudt. Negen van de tien keer weet de man dat hij verkeerd is. Maar toch is er niet één oorzaak. 

Het kan met frustratie te maken hebben, jeugd of trauma’s. Dit wordt dan op de vrouw en kinderen afgereageerd. Het is daarom noodzakelijk om actief mensen te leren hoe ze trauma’s en frustraties verwerken. Dat staat los van of je een man of vrouw bent. Je moet weten te relativeren tot het leven wat je zou willen hebben. Want je bent uiteindelijk verantwoordelijk voor wat je zelf doet. 

Geweld zie ik als een stoornis. Het zorgt ervoor dat onze flow van (spirituele) evolutie en ontwikkeling steeds verstoord raakt. De schade is immens en dit slaat door naar de maatschappij. Alsof er heel veel explosies in de maatschappij afgaan. Dat houdt ons als beschaving achter, het schaadt ons. Mijn hoop is door dit aan te pakken, wij een betere voedingsbodem kunnen creëren waar wij allemaal van kunnen profiteren. Het gaat om de evolutie van de menselijke beschaving.

Deze problemen zijn niet specifiek van Hindoestanen, het is iets algemeens. Ieder cultuur gaat hier een beetje anders mee om. Ik wil dat wij een algemene cultuur creëren door ons handelen, waarin het niet acceptabel is om geweld te tolereren. Iedereen weet en gaat zeggen dat geweld gebruiken niet okay is. Maar wij leven wel in een cultuur nu, ongeacht ras, waar het wel in zekere mate getolereerd wordt. Als zoiets gebeurt, moet iedereen zich geroepen voelen om actie te ondernemen. Dit heeft te maken met groepsdruk.

Op het moment dat een man die druk voelt van de gemeenschap, familie of vrienden, dan houdt het op. Want hij weet dat niemand hem gaat accepteren als het zo doorgaat. Dat is een grotere macht dan hijzelf. Als één persoon op hem afstapt, dan voelt hij zich nog machtig. Wij moeten daarom gezamenlijk bewegen naar een cultuur, waarin het niet getolereerd wordt.

Vrouwen zijn het fundament van de maatschappij. De mannen bepalen de wereld van nu. Vrouwen bepalen de wereld van morgen. Als vrouwen meer in harmonie met zichzelf leven en als ze bewust zijn van hun krachten, van wat ze werkelijk kunnen met hun energie, manier van praten en manier van zijn, dan kunnen ze bergen verzetten. Als ze snappen wat voor invloed ze hebben kunnen ze een mooiere wereld creëren. De wereld die wij dan creëren is een mengelmoes van de mannelijke en vrouwelijke energie. Maar om de positieve energieën bij elkaar te brengen moeten we stappen uit een cyclus van fysiek of psychisch geweld. Leven in een situatie van geweld beperkt de ontwikkeling en de uiting van een mens.

Er is een reden dat wij mannen als beschermers worden gezien. Mensen moeten zich bij ons veilig kunnen voelen. Wij moeten die veilige situatie ook waarborgen. Als een vrouw met je trouwt, moet ze zich veilig bij je voelen. Wanneer je kinderen op aarde zet, is het niet om ze in een onveilige situatie te plaatsen. Mannen zijn de waarborgers van veiligheid. Het wordt tijd om die rol heel duidelijk op ons te nemen. Dus als jij ziet dat er geweld wordt gepleegd, al sta je erbuiten, moet je actie ondernemen. Niets doen is ook iets doen, als je wegkijkt heb je het toegelaten.

Als ik vrouwen steun kan geven door mijn stem te gebruiken of hen op z’n minst het gevoel te geven dat er een weg uit is en dat een gewelddadige situatie niet normaal is, maar juist onacceptabel, dan vind ik dat ik bijdraag aan de maatschappij. Hoe meer mensen wij gezamenlijk kunnen helpen, hoe meer leed wij kunnen stoppen en kunnen verzachten.

Uiteindelijk moeten we ernaar toe werken om een harmonieuze maatschappij te creëren. Dat is een maatschappij waar we in harmonie met onszelf, maar ook elkaar kunnen leven. Ook op straat, maar vooral in huis.''

"Ik weet niet of ik veel tegen mannen te zeggen heb die geweld tegen vrouwen gebruiken. Als ik iemand poep van de straat zie eten wil ik ook niet in een positie zijn dat ik uitgebreid moet uitleggen waarom het fout is. Geweld tegen vrouwen is een wezenlijk probleem en ik hoor best veel vrouwen over het feit dat ze onjuist seksueel bejegend zijn of tikken van hun partner hebben gehad tijdens een discussie. 

Zelf heb ik dit van dichtbij meegemaakt in Amerika toen ik op tournee was voor werk. We waren met een groep artiesten een Duits meisje tegengekomen en een van die gasten had grote verhalen over dat hij haar wel dronken zou voeren en de hele avond zou neuken. Ik heb dat meisje toen in het Duits aangesproken en gezegd dat het beter is als ze weggaat want die jongen uit onze groep had niet zulke leuke plannen met haar. Vervolgens is die jongen boos op mij geworden omdat ik hem had “gecockblocked”, oftewel zijn planning had verstoord.

Ik vind dat mannen zich vaker mogen uitspreken, ook in een vriendengroep als het gaat over seksueel grensoverschrijdend gedrag. Of als zij opmerkingen en commentaar horen van mannen, moeten zij  elkaar onderling hierop aanspreken. Net zoals ik heb gedaan op tournee. Het wordt snel met een geintje afgewimpeld. ‘’Hij bedoelt het niet zo’’ of ‘’hij heeft een drankje op’’, maar dat moet nooit een reden zijn. Diezelfde soort  mannen die geweld gebruiken, reageren namelijk wel  fel als het bijvoorbeeld gaat om hun dochter of zusje. ‘’Als het bij mijn dochter was geflikt, had ik diegene afgemaakt’’ wordt er dan gezegd. Maar dan denk ik: je bent zelf geen haar beter. 

Mensen met een migratieachtergrond zijn in mijn ervaring veel stiller over dit onderwerp en spreken zich minder uit. Ik ben voor de helft Albanees en ik voel mij ook meer Albanees dan Nederlands. Terwijl diezelfde mensen vaak wel een sterke mening hebben  waardoor iets sneller gerechtvaardigd wordt. Bijvoorbeeld als een vrouw wordt aangerand, is het omdat zij zich als een hoer kleedt of gedraagt. Dat moet nooit een reden zijn om een vrouw respectloos te bejegenen. Er wordt voor alles een reden gezocht waarom iets gebeurt. Het is ook niet dat je als vrouw een bepaald boekje kan volgen zodat je niet te maken krijgt met geweld.

In het verleden heb ik ooit samen met twee vrouwen gewoond waarvan er een destijds nog in een lopend onderzoek vastzat met de politie. Zij moest een jaar later nog met de politie erover praten wat er met haar die desbetreffend nacht was gebeurt. Haar vriendin kreeg toen ook de vraag of zij kon vertellen wat haar vriendin (slachtoffer) aanhad die nacht. Zij wist dit niet meer exact tot in detail te vertellen. Toen werd er gezegd door de politie: ‘’Maar is dit dan wel gebeurd?’’. Het slachtoffer moet eerst bewijs aanleveren op camera en dan nog wordt diegene in twijfel genomen, want wat heb je gezegd die avond of wat heb je gedaan waardoor het kan zijn gebeurd? Dit valt niet goed te keuren. Als je er als politie zijnde zo mee omgaat, is het geen wonder dat vrouwen minder melding maken als ze toch niet worden geloofd. 

Ik denk juist dat als alleen slachtoffers zich uitspreken, het probleem in een bepaalde kring blijft zitten. Het is dan een ver-van-m’n-bed-show voor de rest. Anderen moeten ook opstaan in dit soort gevallen. Wij zijn dan wel geen slachtoffer, maar we keuren het ook niet goed. Anders krijg je nooit die progressie als je in die bubbel blijft. Er moet ook een andere groep opstaan die dit steunt, anders wordt het weggecijferd van ‘’het is weer overdreven gejammer van vrouwen’’, terwijl het een wezenlijk probleem is.

Het is ook deels educatie. Ik denk dat er over dit soort zaken sterker mag worden voorgelicht. Zeker in de puberteit. Maar ook wat je op internet qua porno ziet, dat wij beseffen dat het in de realiteit niet de normale gang van zaken is. Veel kinderen groeien op met internet. Verschillende thema’s worden op een bepaalde wijze vormgegeven in de  media. Maar dat betekent niet dat het ook per sé de realiteit is. Het is misschien ook een bepaald milieu waarin je opgroeit. Als je als kind jouw ouders zich zo naar elkaar ziet gedragen, dan is dat makkelijker om over te nemen en als normaal te beschouwen. 

Eindstand is wel, dat dit soort geweld tegen vrouwen in geen enkele context goed te keuren valt."

‘’Mijn persoonlijke ervaring met geweld tegen vrouwen is minimaal. Het is vooral van heel veel horen zeggen. Zoals in de mainstream media en op Social Media. Ik ben opgegroeid met alleen vrouwen. Ik had ook veel vrouwelijke vrienden, meer dan mannelijke. Nu heb ik een dochter en een lieve vrouw. Je ziet mij altijd omringd met vrouwen. Als man zijnde probeer ik een vrouw met respect te behandelen. Verhalen over geweld tegen vrouwen maken mij erg boos. Er zijn altijd twee kanten in een verhaal, maar slaan is alsnog geen optie. Een man heeft wetenschappelijk gezien meer fysieke kracht dan een vrouw. Slaan kan je dus niet rechtvaardigen. 

Geweld tegen vrouwen is meer dan fysiek geweld. Het begint al bij het vormen van een negatieve mening over een vrouw, wat niet op waarheid is berust. Door te kijken naar de kleding of in welke omgeving een vrouw zich bevindt wordt er al een beeld gevormd hoe de vrouw is. Vooral op Social Media zie je dit veel. Door de opmerkingen op een betreffende foto zie je al hoe er over de vrouw gedacht wordt, wat vaak niet correct is.

Geweld tegen vrouwen komt ergens vandaan. Mijns inziens heeft dit te maken met  de onzekerheid van de man zelf. Als een man onzeker is, projecteert hij dit op z’n vrouw. Doordat er niet gewonnen kan worden met woorden, wordt slaan de volgende stap om te laten zien dat de man superieur is aan de vrouw, wat totaal verkeerd is!

Heel veel mannen zien helaas niet meer wat een vrouw doet, wat een vrouw gedaan heeft. Vrouwen geven in een gezin veel op. Wij mannen hebben onze dingen (die ook zwaar zijn) waar wij ons mee bezig houden, maar het weegt niet op tegen dat wat een vrouw doet. Wij mannen kunnen ons niet voorstellen hoe het is om bijvoorbeeld een kind te dragen en te baren. Mannen moeten dat beseffen voordat zij een vrouw slaan. Het stukje besef van ‘’wat doet een vrouw allemaal’’.

In de kern moet je vrouwen met respect behandelen. Dit begint al bij je gedachten. Behandel haar met respect, ongeacht je haar wel of niet kent en wat voor oordeel je ook hebt. 

Ik denk dat het belangrijk is om onze generatie en de generatie na ons bewust te maken van dat geweld tegen vrouwen NIET kan. Onze grootouders die deden wat ze wilden tegen vrouwen. Dit kan anno 2021 niet meer! Vrouwen zijn het fundament van een gezin.

Hoe meer mensen zich over dit probleem uitspreken, hoe meer kracht de boodschap krijgt. Als man ben ik er bewust van wat een vrouw waard is. Het is belangrijk dat wij mannen ons hierover uitspreken en dat wij de vrouwen in de maatschappij veilig houden.’’

'’Ik heb geweld niet in mijn privésituatie meegemaakt, de ervaringen die ik heb zijn puur vanuit mijn hoedanigheid van slachtofferadvocaat. Ik sta slachtoffers van ernstige gewelds- en zedendelicten juridisch bij.

We komen voortdurend bij een terugkerend punt: Het woord ‘’nee’’. Een duidelijk woord, dat zelfs kleine kinderen kunnen begrijpen. Grensoverschrijdend gedrag, waarbij de vrijheid en waardigheid van de vrouw niet wordt gerespecteerd vind ik al een vorm van geweld. Dat kan verschillende hoedanigheden aannemen, zoals seksueel- of ander geweld.

 Veel gaat er al mis bij kinderen. Als het om seks gaat worden jongens veelal “opgevoed” op straat. Zij nemen op steeds jongere leeftijd porno tot zich, waarbij het vooral draait om henzelf. Zij leren onvoldoende oog te hebben voor de waardigheid en kwetsbaarheid van meisjes en rekening met hen te houden en zij krijgen veel te weinig mee hoe zij met meisjes moeten omgaan. Het draait vaak om “scoren” en het eigen plezier, waardoor de lat voor seksueel grensoverschrijdend gedrag erg laag ligt. 

Meisjes kunnen gevoelig zijn voor dit soort aandacht van jongens, omdat zij met regelmaat een “leegte” met zich meedragen door een letterlijk of figuurlijk afwezige vader, welke leegte zij in contact met jongens proberen te vullen. Dat maakt hen uiteraard erg kwetsbaar voor misbruik, omdat die jongens lang niet altijd goede bedoelingen hebben. Meisjes weten vaak niet wat hun werkelijke waarde is. Ze nemen genoegen met weinig en komen dan vaak terecht in kwetsbare posities.

Als advocaat zit je aan het einde van de (juridische) rit. Ik heb zo’n beetje elke variant van seksueel misbruik al voorbij zien komen, maar toch kan het nog altijd naarder. En dat vanuit de realisatie dat slechts een beperkt aantal zedenzaken bij de rechtbank terechtkomt en het daadwerkelijk aantal slachtoffers van zedengeweld dus nog vele malen hoger zal zijn. 

Er zou dus volop moeten worden ingezet op het behalen van “winst” aan het begin, door het onderwijzen en begeleiden van de jeugd, om situatie van “reeds geschied kwaad” zoveel mogelijk te voorkomen. Elke leven van een meisje of jongen dat daardoor niet beschadigd raakt, maakt dat zeer de moeite waard. Als hierdoor een jongen drie seconden langer nadenkt en daardoor niet de grens van het meisje overgaat, is er al een wereld gewonnen. 

Vrouwen en meisjes hoeven zich dan ook niet meer af te vragen of en zo ja op welke tijdstippen zij nog de straat op kunnen. Wat niet normaal is, moeten wij nooit normaal gaan vinden. 

Open je ogen en zie welke waarde een vrouw heeft! Daar wordt de wereld 100% beter van. Een meisje of vrouw is geen object of wegwerpvoorwerp maar een schat van grote waarde. Als de ogen van alle jongens en meisjes en mannen en vrouwen dáárvoor opengaan, dan vinden we iets terug wat we met zijn allen al lang geleden zijn kwijtgeraakt.

Ik teken daarvoor. U ook? Jij ook?”