THE VOICE & VISION OF MEERA NANKOE

''Ik draag de Hindostaanse cultuur met trots in mijn hart en ben gezegend dat ik uit een sterke vrouwenlijn kom. Maar daar waar kracht is, heerst ook pijn. Ik vind het belangrijk dat de vrouw in vrijheid haar identiteit kan ontwikkelen en de weg hiernaartoe wordt vrijgemaakt. Alleen is het niet zo makkelijk. Generaties lang zijn er trauma's doorgegeven. De pijn hiervan zit diep in ons verweven. Wij verbinden ons met onze voorouders door de verhalen, dromen en doorzettingsvermogen. Maar binnen de gemeenschap zijn er nog steeds taboes die in de schaduw van onze tradities leven.

Ik geloof dat de nieuwe generatie de vicieuze cirkel hierin kan doorbreken en helen, door zacht en liefdevol te zijn naar haarzelf en andere vrouwen. Zonder zich te schamen voor haar vrouwelijkheid en seksualiteit, maar deze te belichamen als een bron van levenslust en kracht.

Mijn wens is dat elke vrouw de melodie van haar hart volgt en haar stem laat horen, waarin geen enkele droom te groot is om na te jagen. En wij als gemeenschap de vrouwen en de schoonheid van onze cultuur versterken, en daarmee de (veer)kracht van onze voorouders eren.''

''Ik voel een verbondenheid met de roots van India, met alle culturele aspecten die daarbij horen. Zoals de muziek, mode, kleding, sieraden. Mijn adji en nani waren sterke vrouwen. Ze hebben veel gedaan om mij een beter leven te geven en hebben veel opgeofferd. Zo hebben hun voorouders dat ook gedaan. Hierdoor kan ik zijn wie ik ben, kan ik doen wat ik doe en ervaar ik de vrijheid die ik heb. Van mijn adji heb ik geleerd dat ik trouw moet blijven aan mezelf en mijn eigen weg moet volgen.

Mijn grootste uitdaging binnen de Hindostaanse gemeenschap is het zogenaamde MKB, oftewel manai ka boli (wat zal men zeggen). Als vrouw wordt er van je verwacht dat je je dienstbaar opstelt. Het stoort velen dat ik mijn eigen keuzes maak. Wanneer je een afwijkend pad volgt en tegen de stroom inzwemt, word je vaak veroordeeld. Want eigenlijk hoor je met de massa mee te gaan. Ik denk dat het binnen de Hindostaanse cultuur vooral belangrijk is om bij de groep te horen. Wat dat betreft ben ik een buitenbeentje. Als wij meer compassie en empathie voor elkaar hebben, denk ik dat wij deze uitdagingen kunnen overwinnen.''

''Vrouwen in de Hindostaanse cultuur waren in het verleden minder onafhankelijk doordat ze niet in staat waren om hun eigen carrière te ontwikkelen en financieel onafhankelijk te worden. Nu is het voor vrouwen goed mogelijk om onafhankelijk te zijn. Om die onafhankelijkheid te bereiken is doorzettingsvermogen en de wil om jezelf te verbeteren nodig.

Het is belangrijk om de essentie van de Hindostaanse cultuur hierbij te behouden, maar dit blijft een uitdaging, vooral omdat er negativiteit en schaamte is binnen en buiten de Hindostaanse gemeenschap. Om dit te veranderen, is het belangrijk om erover te praten en de cultuur aan jongere generaties door te geven via workshops en sociale media.

Hindostaanse vrouwen hebben potentie, maar missen vaak de moed om het te benutten. Sta open voor nieuwe ervaringen. Kijk naar inspirerende vrouwen die hun stem al hebben laten horen en blijf trouw aan je overtuigingen. Laat je niet ontmoedigen door weerstand en wees standvastig.’’

‘’Waar ik trots op ben, is the will to survive. Dat is precies wat mijn voorouders hebben gedaan. Dit stukje overleven heeft een ieder, zowel de man als de vrouw, energetisch doorgekregen. Het zit in ons DNA. Maar laten we eerlijk zijn, als wij het hebben over het vieren van de Hindostaanse immigratie, wat vieren we dan eigenlijk? Hun strijd of dankzij hun, ons hier en nu vandaag. Als ik kijk naar de groei en ontwikkeling van vrouw zijn, dan vind ik het bijzonder jammer dat er een groep mensen zijn, die het als negatief zien, wanneer je als vrouw je eigen keuzes maakt.

Ik heb ervoor gekozen om iets voor mezelf op te zetten en een toegevoegde waarde te hebben voor de maatschappij. Trots op die vrouw die toen ooit gestart is met real empowerment. Vrouw zijn heeft waarde. Als we het energetisch supplement van surviven kunnen bekrachtigen met zelfvertrouwen, bewustwording en jezelf zijn/kiezen, geloof ik er heilig in, dat de toekomst van morgen een veel mooiere start krijgt vanaf het moment, dat deze zijn/haar entree doet in de wereld.''

‘’In de geschiedenis van Hindostaanse vrouwen is veel leed te vinden en vaak ongezien. Maar ondanks deze tegenslagen hebben ze ons veel geleerd, over kracht, liefde en het vinden van hulp wanneer nodig is. Spiritualiteit en het Hindoeïsme hebben mij in mijn leven geholpen om met uitdagingen om te gaan. Het geeft mij rust, waardoor ik mij beter voel en anderen kan helpen daar waar nodig is.

Mijn boodschap aan de volgende generatie vrouwen is om altijd hulp te zoeken en niet in stilte te lijden. Vrouwen moeten nooit afhankelijk zijn van anderen. Er kan een angst zijn dat je valt, maar vergeet niet dat ondanks de uitdagingen die je tegenkomt, je een krachtige en waardevolle vrouw bent.’’

''Mijn grootouders kwamen van India naar Suriname en hebben daar hun kinderen opgevoed volgens traditionele normen en waarden. In die tijd was het normaal om veel kinderen te hebben en naarmate ze ouder werden te trouwen. Soms gebeurde dit uit vrije wil, maar soms ook onder dwang. Als je een goede partner had, was het goed. Tegenwoordig zijn jongeren terughoudender om te trouwen, maar ook dat is geen ideale situatie. Het is goed om een partner te hebben die op hetzelfde niveau zit en dat je elkaar vrij laat.

Vroeger was alles een taboe. Hoe het zat met menstruatie, moest ik van anderen horen. Onze moeders hadden dit ook niet goed geleerd. Maar nog steeds praat men hier niet makkelijk over.

Er zijn uitdagingen waar Hindostaanse vrouwen mee te maken krijgen, zoals het omgaan met conservatieve opvattingen. Zo mag een weduwe soms niet deelnemen aan bepaalde ceremonies als haar dochter trouwt. Dit soort regels zijn verstikkend. Daarom is blijven praten van belang en te zoeken naar oplossingen. Je moet niemand pijn doen, maar wel voor jezelf opkomen en doen wat goed voor jou is.’’

''Het woord "koelie" wordt steeds vaker misbruikt. Veel mensen van verschillende culturen denken dat het een normaal woord is, terwijl het voor ons beledigend is. Dit heeft te maken met onze geschiedenis. "Koelie" betekent "drager", maar mensen zijn zich daar niet van bewust. Ze denken dat het een ander woord is voor Hindostaan, maar het is ongepast. Ook op school word ik zo genoemd. Als je de achtergrond van het woord kent, zie je het anders. Men zou onderzoek moeten doen naar de betekenis van het woord en anderen moeten vertellen waarom het kwetsend is.

Wat mij helpt als iets mij dwarszit zit, is om te mediteren of een gebed te doen. Door meditatie kom je tot rust en kun je keuzes maken in je gedachten en jezelf beter begrijpen. Als je vastzit in een situatie waarin je geen vrije wil hebt en je eigen weg niet mag volgen, kun je de antwoorden in jezelf vinden door middel van meditatie. Het kan je helpen bij het vinden van jouw pad. Niemand heeft het recht om voor jou te bepalen hoe je moet leven en met wie je je leven wilt delen. Het gaat om jouw ziel en jouw hart.''

"Ondanks dat mijn voorouders veel hebben moeten lijden, hebben zij ervoor gezorgd dat ik nu zulke grote doelen kan hebben. Al woon ik in Nederland, ik koester mijn Hindostaanse achtergrond en de manier waarop ik opgevoed ben. Van het eten, de taal, tot het vieren van de feestdagen op onze eigen manier.
Of je nu hindoe, moslim of christen bent, we hebben allemaal onze eigen thuiscultuur en manier van leven.

Als Surinamers tellen wij mee. En het is belangrijk dat ons afkomst hierin wordt erkend. Om dat te kunnen doen moet men de geschiedenis kennen. Er zijn zoveel dingen die niet gezegd en uitgelegd worden, waardoor mensen onwetend blijven. Ik geloof dat de jongere generatie de oudere generatie kan inspireren om open te staan voor nieuwe ideeën en meningen, terwijl wij tegelijkertijd de Hindostaanse cultuur omarmen. Ik ben wie ik ben dankzij mijn Hindostaanse cultuur en dat zal altijd een belangrijk deel van mij zijn.’’